Getting back in shape…
Tijdens de zwangerschap van Hailey kwam ik veel aan, maar was ik de overtollige kilo’s snel kwijt. Zo ongeveer een maand of 10 na de geboorte van Hailey was ik weer op (zelfs onder) mijn oorspronkelijke gewicht. Als ik naar de eerste “buikfoto” kijk van de zwangerschap van Tyler denk ik: ,,Ja, daar wil ik weer naar terug. Dat was een gezond gewicht en een gezonde kledingmaat. Daar voelde ik me lekker bij.” Er is natuurlijk van alles gebeurd tussen Tyler’s geboorte en nu, dus het is wel te verklaren waarom ik die extra kilo’s nog niet kwijt ben, maar nu wil ik er dan toch wel een keertje vanaf. Deze “reis” zal ik hier ook delen, gewoon voor de motivatie, want je wilt natuurlijk niet moeten melden dat het niet lukt
Een aantal weken geleden kom ik op Facebook een oproepje tegen van Miranda. Ze is op zoek naar een aantal proefpersonen voor haar opleiding tot vitaliteitscoach. Ik lees even een beetje over wat dat dan zo ongeveer inhoudt en besluit een berichtje te sturen. Long story short zijn er 5 dimensies die in balans moeten zijn om je vitaal te voelen. Daar kan ik wel wat mee, daar geloof ik wel in. We maken een afspraak voor een “kennismakingsgesprek” en bespreken het hoe en wat van deze insteek op weg naar meer vitaliteit. Ik krijg de “opdracht” een vragenlijst in te vullen, die we dan tijdens de volgende afspraak zullen bespreken.
Tijdens het invullen van die vragenlijst krijg ik, zoals dat zo vaak is bij het beantwoorden van dit soort vragen, al het een en ander aan inzichten. Altijd fijn. De bedoeling is dat ik hem invul tot en met de dingen die ik wil bereiken na het lezen van de scores die de antwoorden op de vragen opleverden. Prima. Zo zijn er mentaal een paar dingen waar ik wel wat mee wil, maar om in de lijn van deze blogreeks wil ik ook graag weer in mijn kleren (en dan vooral broeken) passen die ik paste voor de zwangerschappen, maar ook tussen beide zwangerschappen in.
Woensdag 10 oktober bespreken Miranda en ik de antwoorden op de vragen en de doelen. We maken ze specifiek en bekijken hoe deze tot stand zijn gekomen, maar ook hoe ze haalbaar kunnen zijn. Een van mijn doelen is dus dat ik weer broekmaat 40 wil kunnen dragen. Wanneer wil ik dat dan bereikt hebben? Hoeveel tijd wil ik mezelf daar redelijkerwijs voor geven? Ik kom op een jaar uit. Miranda lijkt het in eerste instantie wat optimistisch, maar ik ken mezelf en moet het niet te makkelijk maken. Doe ik dat wel, dan ga ik denken “Oh, maar ik heb nog een hele tijd dus het kan allemaal nog wel”. Goed, dus wat betekent dat dan voor de subdoelen/tussendoelen/mijlpalen of hoe je ze ook noemen wilt? Het betekent dat ik 10 februari in maat 44 zou moeten passen en op 10 juni in 42, zodat het einddoel op 10 oktober 2019 behaald kan worden.
Bewust kies ik overigens voor een kledingmaat in plaats van een gewicht. Dit is omdat ik gemerkt heb dat de weegschaal maar zo een paar kilo meer aangeeft op het moment dat ik ongesteld ben. Maar ook omdat blijkt dat je in het proces van spieren kweken blijkbaar nogal kunt schommelen in gewicht. Bovendien vind ik het belangrijker weer in die specifieke broek te passen dan 70 of 75 kilo te wegen. Ik denk overigens dat ik wel een paar broeken moet gaan kopen. Dezelfde broek in de verschillende maten, zodat ik kan checken hoe ver ik met mijn doel ben en of ik de tussendoelen behaald heb…
Hoe wil ik dat doel en de tussendoelen bereiken? Nou, in ieder geval niet door streng te diëten. De bedoeling is dat sporten, gezonder eten, water/thee drinken, niet snaaien en wel gewoon van uitjes en verjaardagen enz genieten het moet gaan doen. Voor alsnog gaat dat goed. Natuurlijk ga ik nog niet zo lang naar de sportschool, maar ook nadat ik vrijdag uit eten ben geweest en op het terras heb gezeten met mijn neven en nichten en pas om 2 uur in bed lag, zat ik om 10.30 wel weer warm te fietsen op de hometrainer. Ik maakte mijn rondje en het voelde goed.
Voor alsnog vind ik het leuk om naar de sportschool te gaan en hoop ik snel resultaat te behalen. Dat is al heel wat, dat ik het leuk vind om te sporten. Hopelijk kan ik dit volhouden en uiteindelijk het sporten uitbreiden. Voor nu is het alleen de sportschool en wandelen. Uiteindelijk hoop ik weer te gaan squashen en in ieder geval om de week spinning op te kunnen pakken, maar eerst moet ik mijn conditie opbouwen. Het plan is om de donderdag en zaterdag aan te houden zoals ik nu doe en de donderdagavond te blijven wandelen (of wat we dan ook maar als alternatief bedenken voor regenachtige en/of donkere avonden). Als mijn wandelmaatje niet kan, kan ik die avond de sportschool in. En om de week kan ik de vrijdag ook als extra sportmoment pakken als er geen andere plannen zijn voor die avond, wanneer de kinderen bij papa zijn.
Dat is het plan en daar doe ik mijn best voor om me er aan te houden. Om over een jaar vanaf nu mijn doel bereikt te hebben.
Mooie blog Gerdi! Ik ben er van overtuigd dat jij over een jaar weer in maatje 40 past. Ga zo door met alles wat je al hebt opgepakt! Knap werk!