,,Mijn opa en oma zijn 60 jaar getrouwd. Zou jij het feestje en het bezoek van de burgemeester willen fotograferen?,” vroeg een goede vriendin me een paar weken terug. Op een woensdagochtend zou de burgemeester komen en het feestje ging een paar dagen later plaatsvinden. Oppas geregeld en toevallig viel de dag van het feest op een moment dat de kinderen toch al bij Micha zouden zijn. Wat leuk dat ik hier “ja” op kon zeggen!
Woensdag 30 oktober… het is zo ver. Ik breng de kinderen naar school en de peuterspeelzaal en ga even snel naar Bloem&Dingetjes voor een kleinigheidje. Met lege handen aankomen is bij zo’n jubileum niet echt mijn ding zullen we maar zeggen. 2 mooie rode rozen en 2 zeepjes in de vorm van een hartje worden vakkundig ingepakt door de eigenaresse van de zaak. Daar kan ik me wel mee laten zien. 😉 Op naar de plek van bestemming, waar de betreffende vriendin als het goed is ook aanwezig gaat zijn, samen met nog een stel familieleden. Voor ik in mijn auto stapte had ik nog een berichtje gehad met de laatste details van wat de bedoeling was. Wie er op zouden moeten en in welke samenstellingen. Fotootje van opa en oma bij de versiering, eentje met opa en oma en de wethouder die de bloemen aanbiedt, eentje met iedereen die aanwezig is op dat moment, enz. Helemaal prima en verder schiet ik wel docu-stijl gewoon het een en ander aan elkaar. Dat doe ik tenslotte het liefst. Liever dan de geposeerde kiekjes.
Als ik aan kom rijden is de vriendin, die me vroeg te fotograferen, ook net uit de auto aan het stappen met haar gezin. Het is nog een verrassing voor ‘opa en oma’ dat ik er ben, dus zou ik met haar naar binnen gaan. Er is echter nog net even iemand van het Achterhoek Nieuws binnen met een interview bezig, dus mogen we nog even blauwbekken buiten tot hij klaar is. 🙂 Het zonnetje schijnt, maar het is fris. De autoruit moest ik tenslotte krabben voor ik weg kon rijden. Ik schiet maar vast wat detail plaatjes van de versierde tuin. De familie heeft haar best gedaan gisteravond. Er komt nog een drietal familieleden aan in de tussentijd en het wachten is op het afronden van het interview en natuurlijk de wethouder die namens de gemeente bloemen komt aanbieden. Michael van der Neut zou volgens de berichten zijn plicht doen deze ochtend, maar hij bleek ziek. Anjo Bosman neemt de honneurs waar. Net als zij aan komt lopen gaat de deur open, komt oma naar buiten en mogen wij naar binnen.
De meneer van het Achterhoek Nieuws gaat buiten met zijn mobiele telefoon een foto maken voor bij zijn redactionele stuk, ik schiet mijn plaatjes die me waren gevraagd en net op dat moment komt de persfotograaf van de gemeente ook aanlopen. Hij heeft een softbox met een flitser bij zich! Dat was slim! Had ik natuurlijk nooit aan gedacht, maar had ik beter ook kunnen doen. ,,Iets dichter bij elkaar nog…” hoor ik deze meneer zeggen. Een stel familieleden moet lachen op de achtergrond en weer anderen zitten van achter de ramen te geinen. Heerlijk sfeertje en wat een kwieke mensen nog! De fotograaf heeft het er snel op staan. Je kunt zien dat het een geoefende fotograaf is. Mooi om te zien en leuk voor mij om ook dat onderdeel van de dag vast te kunnen leggen als “derde”. Als deze meneer ook zijn plaatjes heeft geschoten is het tijd voor koffie en gebak. Gastvrij en “losjes” verloopt het vervolgens in de knusse woonkamer van deze jubilarissen. Opa en oma praten met de wethouder en geinen wat met hun jongste achterkleinkind. En ik? Ik doe wat ik het liefst doe: ik leg de ochtend vast. Het gesprekje tussen opa en de wethouder, het onderonsje tussen het jongste achterkleinkind en oma met rozijntjes, de gebakjes en het boerenbond op tafel, de vriend van de oudste kleindochter die in ieder plaatje probeert in te breken, enz.
De dochter van het echtpaar bedenkt zich dat het misschien ook wel leuk is om de kaart op de foto te zetten. En dan komt opa met de brief van de commissaris van de Koning in de provincie Gelderland en van de Algemeen Secretaris van de Koning en de Koningin. Ja, die moeten er natuurlijk ook op. Opa is, terecht, maar wat trots lijkt het. Al is het een man van weinig woorden voor zover ik het kan zien in deze korte tijd, hij straalt als hij me deze brieven laat zien. Oma wijst me op de foto voorop de uitnodiging voor het feest. ,,Dat is onze trouwfoto van 60 jaar geleden,” zegt ze met gepaste trots. Als we met een stel aan het rekenen gaan komen we er achter dat het voor ons toch lastig zou gaan worden om die 60 jaar te gaan halen. Ik zou bijvoorbeeld nu dan moeten trouwen en zelf 96 moeten worden en dan moet je partner ook nog een dergelijk lang leven gegund zijn… Kortom: het is een hele prestatie. Eentje waar je zeker trots op mag zijn en waarbij al deze ophef niet meer dan volledig terecht is. Ik vind het machtig om deze verhalen te horen en te mogen vast leggen wat er allemaal gebeurt.
Opa loopt nog even snel de tuin in voor een sigaretje als de wethouder weg is. Mijn vriendin, de kleindochter van dit prachtige stel, oppert om nog even een foto met zijn allen te maken en van opa en oma met hun 2 kinderen. Voor het huis. Officiële plaatjes schiet ik dan tijdens het feestje wel als iedereen netjes in de kleren en compleet is. 9 mensen, waarvan 1 kleine dame van 2… het is een uitdaging zeg ik je. Maar volgens mij zit er best wat tussen. Ik overleg nog even het een en ander over hoe en wat tijdens het feestje (hoe laat ben ik aanwezig -wat eerder dan het echtpaar, zodat ik wat sfeerfoto’s kan maken vooraf-, wat is precies de bedoeling, wanneer vinden de familiekiekjes plaats en in welke samenstellingen, etc.) en zie opa nog even met zijn telefoon een paar foto’s maken van de tuin. Hoe mooi is dat? 60 jaar getrouwd, maar met de tijd mee gegaan. Prachtig.
Na dit overleg ga ik naar huis. Ik heb nog even wat tijd om wat voorproefjes te versturen voor ik Hailey van school moet halen. Eigenlijk kan ik dan niet wachten om het totaalplaatje af te maken, maar dat wordt dan vanavond. De voorproefjes lijken goed in de smaak te vallen, dus dat is al fijn. De ochtend van het feestje haal ik een gehuurde lens en extra camera op, zodat ik, heel professioneel, met 2 camera’s en lenzen kan fotograferen. Mooie oefening voor de bruiloft(en) van komend jaar. Ik heb er zin in!
