Een fotoshoot in Coronatijden

In principe blijf ik zo veel als mogelijk thuis. Ik moet naar mijn werk, ik moet boodschappen doen en ik moet echt af en toe ook even gewoon een stukje wandelen/hardlopen/fietsen, maar een fotoshoot is dan misschien net weer een brug te ver? Of kan het met wat restricties wel gewoon?

Het vastleggen van de berenjacht is ontzettend leuk om te doen en er komen zulke gave plaatjes uit! Dat vindt het stel dat contact met me opneemt ook. Zij hadden de foto’s van Bram en zijn mama gezien en waren heel enthousiast. De wens is om wat foto’s te laten maken van hen samen, maar voornamelijk ook van de man des huizes met zijn geliefde dieren, voor zijn verjaardag. Het zou buitenaf zijn, of ik dat aandurf.

Daar moet ik wel even over nadenken. De anderhalve meter afstand zou geen enkel probleem zijn. Niet voor mijn camera en niet voor de omgeving. Eigenlijk is er dus niet zo’n groot verschil tussen deze shoot en de beren reportage. Voorwaarde is wel dat geen van de aanwezigen ziek/verkouden is, dan denk ik dat het moet kunnen en zeg ik toe.

We plannen de shoot voor deze zondag . Het blijken de ouders van 2 collega’s te zijn. De gezelligheid en gastvrijheid van deze regio laat zich gelijk zien. ,,Eerst koffie?” Nou, laten we maar beginnen met de foto’s. Eerst aan het werk en dan pauze houden, toch? 😉

Meneer trekt zijn klompen aan en gaat naar de ezels, die hij naar de wei gaat brengen, zoals hij dat iedere dag doet. Omdat dit zo’n kenmerkend onderdeel van de dag is, is het de bedoeling dat ik dit sowieso vast leg. Wat een leuk tafereel. Ik begrijp gelijk waarom ze hier foto’s van willen hebben. En ondertussen leer ik nog wat over ezels. Zo blijken ze heel oud te kunnen worden en zijn het enorm “verlegen” gewoontedieren. Mevrouw heeft vlaggetjes opgehangen en dat vinden ze maar niks, deze ezels. Bovendien kennen ze mij niet en wordt er dus wat aarzelend langs me heen gelopen. Bijzonder.

Nou, daar gaat het heen. Over de weg, naar het weiland. De honden lopen ook een stukje mee en normaal is de kat ook in de buurt voor wat mevrouw vertelt. Hoe leuk is dit!? In de Achterhoek kan het. 🙂

Als de ezels hun plekje hebben ingenomen in de wei gaan we naar de trekker die is klaargezet. Harder dan 16km per uur gaat deze trekker niet volgens het bordje op de voorkant. Het lijkt een ouwetje, maar wel mooi karakteristiek. Een paar plaatjes eerst met de bijna-jarige alleen en met de hond(en), maar uiteindelijk is het toch ook wel leuk als mevrouw er ook bij op staat toch? Dus erbij en nog wat meer foto’s maken. Daarna nog een paar van de honden alleen en dan heb ik het wel.

Na afloop is het tijd voor koffie, omdat het mooi weer is en er buiten ruimte genoeg is om anderhalve meter van elkaar af te zitten. Gezellig. We kletsen nog wat over mijn fotografie, over het werk, over Corona en welke invloed alle maatregelen hebben enz. En dan? Dan ga ik naar huis om de foto’s te bewerken. De kinderen komen aan het eind van de middag terug van hun weekend bij papa en als ze in bed liggen kan ik het bewerken van de foto’s afmaken.

Pas na afloop, als de foto’s zijn “afgeleverd”, realiseer ik me dat ik dit toch ook wel heel erg gemist heb sinds de corona maatregelen zijn getroffen. Het fotograferen op zich, maar ook het contact met andere mensen (bekenden en onbekenden), het bewerken van een shoot en bovenal de reactie van de “klanten”. Wie weet volgen er nog wel meer van dit soort momenten en kan ik mijn hobby dus wel up-to-date houden, terwijl ik de corona maatrdegelen gewoon in acht neem: alleen huishoudens samen op de foto, alleen als de anderhalve meter afstand kan worden genomen, alleen als niemand ziek of verkouden is, enz. Ben jij de volgende die contact met me op neemt???