Oh jee… is het echt alweer 4 maanden geleden dat ik een bericht op deze pagina zette? Tja, wat zal ik daar nou eens op zeggen? “Life happened”? Is dat wat? Hoe dan ook is het wel hoogtijd eens een update te pennen.
In november 2021 schreef ik over Pictures by Us en hoe we ons eerste uitje onder die titel gingen laten plaatsvinden. Wat hadden we een schik! Ik heb me prima vermaakt, ondanks de regenbui die we op ons dak kregen en ik me nog levendig kan herinneren. Ondertussen zijn we al wel vaker op pad geweest, maar door een coronabesmetting en quarantaineperikelen/coronamaatregelen onder andere, niet zo vaak als we hadden gewild. In januari gingen we naar Barchem om MTB vast te leggen en in februari planden we een tripje naar Ouwehands Dierenpark. In mei staat er iets gezamenlijks op de planning en hopelijk lukt het ons voor die tijd ook nog wel om samen ergens wat foto’s te maken. Dat moet toch lukken?
De dag na kerst ben ik begonnen met werken in de kinderopvang, wat ik echt onwijs leuk vind en waarvan ik me met regelmaat afvraag waarom ik dit niet veel eerder ben gaan doen. Het past zoveel beter bij mij en de dagen vliegen voorbij. Daarnaast is Avonturijn echt een fijne werkgever en voel ik me enorm welkom. Zo kwam alles dus op z’n pootjes terecht op dat vlak.
29 december werd ik voor het eerst tante en heb ik de mooiste plaatjes van mijn nichtje mogen schieten. Nu had ik op dat moment al wel een nieuwe camera (Canon R6 – mirrorless) op het oog, die ik op dat moment heb gekocht en waar ik tot op de dag van vandaag nog iedere keer weer van onder de indruk ben. Mijn nichtje Sammie heeft al regelmatig als model gediend, maar ook bij volleybal, in de dierentuin en al het andere dat ik vast legde verbaas ik me er steeds weer over hoe scherp de afbeeldingen zijn. Maar ook hoe hoog ik de ISO kan zetten, zonder dat het (te veel) ruis veroorzaakt. Wie mij kent, weet dat ik echt allergisch ben voor ruis, dus deze aanschaf bevalt me wel. Ja, het was weer een rib uit mijn lijf, maar ik kreeg iets van een transitievergoeding. Als je daar 15 jaar voor gewerkt hebt, mag je daar wel een deel van uitgeven aan iets voor jezelf toch? Iets waar je heel blij van wordt en waar je andere mensen uiteindelijk toch ook weer blij mee maakt, toch?
Afgelopen weekend mocht ik de leeftijd van 39 bereiken. ,,Mama, als je nog een keertje jarig bent, dan ben je 40!” Euh ja, schat, ik weet het… 40 voelt echt oud! Maar dat duurt nog een jaar en misschien moet ik maar gewoon blij zijn dat ik de 39 heb bereikt en het op het moment allemaal best lekker loopt. Het huis is een zootje en ik ben knetterdruk, maar stukje bij beetje komt ook daar wel wat verbetering in. Die 39 levensjaren zorgen er wel voor dat ik wat milder voor mezelf ben. Hoewel ik me irriteer aan de zooi, is het okay dat het niet allemaal in 1x opgelost en opgeruimd/uitgezocht is. Ik ben blij met alle kleine “overwinningen”, maar kies bijvoorbeeld regelmatig bewust voor een bezoekje aan mijn ouders of een uitje met de camera in plaats van het uitzoeken van een keukenkastje of iets anders. Die kastjes en het huis zijn er morgen ook nog wel, dat van het lekkere weer genieten of mijn ouders (met name mijn vader) bezoeken nog langer kan is veel minder gegarandeerd. Met andere woorden: heb je last van de zooi in mijn huis of vind je er wat van? Pech voor de paashaas, kijk de andere kant maar op of spreek met me af bij jou thuis. 😉 Ik heb belangrijkere dingen te doen. Of in ieder geval leukere dingen. Hahaha!
En nu? Nu ga ik me maar eens klaar maken voor een rondje supermarkt en vanmiddag een rondje straatfotografie in Enschede met een paar leden van de fotoclub. Ik wens iedereen een fijn weekend! Geniet van de zon en doe wat je leuk vindt!
