2nd shooter

Wat een heerlijke hobby heb ik toch! Een dure hobby, maar toch… ik krijg bijvoorbeeld gewoon de kans om, met hetgeen ik zo graag doe, aanwezig te zijn op 1 van de mooiste dagen in het leven van 2 mensen. Op de dag waarop zij hun liefde bezegelen met een huwelijk en ik mag de herinneringen voor het bruidspaar vastleggen op beeld. Ik krijg de kans om kinderen in verschillende levensfasen te portretteren, zodat hun ouders iets moois hebben voor aan de muur of in een album. En nog zoveel meer. Ik hou er zo van!

De dag na Hemelvaart was ook zo’n dag waarop ik de liefde mocht vastleggen. Dit keer als 2nd shooter. Ik begrijp nu waarom het zo fijn is om een bruiloft samen te fotograferen én hoe leuk het is om beide dan de sterke kanten naar boven te kunnen laten komen. Ik kan oprecht zeggen dat ik vind dat Jeannette en ik dat de dag na Hemelvaart hebben gedaan.

Jeannette is van de gestylde plaatjes. Zij kan een beeld dat ze in haar hoofd heeft onwijs goed omzetten naar een daadwerkelijke foto. Zelf ben ik meer van de docustyle fotografie. Dus de opa van de bruidegom die zo trots als een pauw op de voorste rij zit en zelfs getuige is, de ouders van de bruid die een traantje wegpinken en de bruidskindjes die net even ergens anders zijn omdat ze niet zo lang stil kunnen zitten. Dat wat er rondom het bruidspaar gebeurt. Daar ligt mijn kracht en voorkeur.

Al op tijd was ik bij Welgelegen in Groenlo die dag na Hemelvaart. De zondag ervoor waren Jeannette en ik al even bij het bruidspaar geweest, zodat Owen en Danique mij ook gezien hadden voor hun grote dag. En hadden we ook al even bij Welgelegen rond gelopen voor de beste plekjes. Op het moment dat ik op de trouwlocatie was aangekomen, ging ik even een rondje langs die plekjes en vervolgens wat detailfoto’s maken, voor het geval Jeannette daar geen tijd meer voor zou hebben. Het prieeltje, de bloemetjes aan de zijkant van de rijen, de taart, de feestruimte, enz. Dan hadden we die maar vast.

Tijdens het huwelijk (wat zagen ze er prachtig uit!) concentreerde Jeannette zich voornamelijk op het bruidspaar en ik op de gasten. Superfijn voor ons allebei om je maar op 1 ”ding” te hoeven focussen, omdat je weet dat de ander haar taak ook weet en je daarop vertrouwt. Af en toe even net een ander plekje innemen, omdat je de ander in beeld hebt, maar ook dat ging als vanzelf.

Na de ceremonie was er natuurlijk de bruidstaart en een drankje. Een paar sfeerfoto’s daarvan is altijd leuk en daar was weer een taak voor mij weggelegd, voordat we door gingen naar de familiefoto’s en de reportage met het bruidspaar. Hier assisteerde ik Jeannette waar ik kon en waar nodig, maar schoot ik ook her en der wat plaatjes vanuit net een andere hoek. Ennnn ik bewaakte de tijd, want als je Jeannette de wil laat, ben je zo 20 verschillende plekjes met ieder 10 poses verder, omdat ze zo vol ideeën zit. 🤣

En daar zat het er voor mij op. Oh nee, toch niet… er werd nog wat gekeet met het bruidsjonkertje, dat moet toch ook nog even snel vastgelegd en dan ben ik echt klaar, beloofd 😅 Tijd om met Jeannette mee te gaan naar huis, om de foto’s van mijn kaartje over te zetten naar de harde schijf. Dan kan Jeannette haar verdere ding doen qua bewerking.

In het weekend dat volgt maakt Jeannette een kort diafilmpje van een paar bewerkte foto’s, zodat het bruidspaar alvast een voorproefje heeft. En ik? Ik kan het als second shooter, met een gepaste nieuwsgierigheid naar de foto’s uiteraard, dan loslaten.

Succes Jeannette met de uren werk die er dan nu nog in gaan zitten en bedankt voor de prettige samenwerking. Dat er nog maar veel van dit soort dagen mogen komen. En voor Danique en Owen: bedankt voor het vertrouwen en jullie onuitputtelijke enthousiasme. Hou dat, en jullie prachtige liefde voor elkaar, vast en maak er wat moois van samen. 💕