Om 9:17 krijg ik een berichtje: ,,Taxi”. Het is Jeannette die voor de deur staat, om samen naar Vorden te rijden. Het is alweer even geleden dat we langs een MTB singletrack stonden, dus dat wordt wel weer eens tijd, dachten we. Route Vorden heeft een mooi stukje waar je de fietsers kunt zien (en vaak ook horen) aankomen en waar we ze goed kunnen vastleggen. Bepakt en bezakt stap ik dus in en gaan we op zoek naar de weg om er te komen. Dat is dan toch iedere keer weer een uitdaging.
We hebben bordjes en kaartjes bij ons, zodat de MTB’ers weten waar ze de foto’s kunnen vinden als ze klaar zijn, dus die zetten we neer en hangen we op als we ons plekje hebben gevonden. Terwijl we de spullen aan het klaarzetten zijn, komen de eerste 2 mannen al aangefietst. Het lukt me nog net om ze op de foto te zetten.
Ik ga naar mijn stukje vooraan de singletrack en Jeannette gaat een stukje naar achteren bij een andere bocht. Dit gaat eigenlijk zonder overleg, want dat was de vorige keer dat we hier zaten prima bevallen. We hoeven niet lang te wachten voor het eerste groepje op de track aan de overkant te horen is. Dan weet je dat ze met een seconde of 20 (de een iets sneller dan de ander) oversteken naar de track waar we zitten. Iets daarvoor kan je ze ook zien en hoor je de meesten ook iets zeggen in de richting van: ,,Wel lachen voor de foto mannen!” Ze hebben dan ons eerste bordje gezien, dat aangeeft dat we er staan. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat ze van ons schrikken en vallen.
Behalve mountainbikers zijn er vandaag ook andere gasten op de singletrack. Niet geheel de bedoeling, maar het gebeurt nog wel eens. Zo fietst er een (Duitse) moeder op een gewone fiets met 2 jongens, die wel een helm op hebben en een iets sportievere fiets rijden, maar wel gewoon een spijkerbroek dragen. Waarschijnlijk zijn ze hier in de buurt op vakantie en gingen ze een eindje fietsen. Kwamen ze deze singletracks tegen en leek het ze wel leuk om dat eens uit te proberen. Ze lijken het wel leuk te vinden dat we ze fotograferen, maar ik kan me niet voorstellen dat ze die foto’s gaan vinden en bekijken.
Naast deze toeristen (ga ik maar even vanuit), is er ook een jong stel met een kindje in een buggy. Zij dragen een papier waar de route op lijkt te staan die ze willen lopen, maar ze lopen toch echt niet goed. Ergens ging er iets mis en begrijpen ze de pijlen ook niet. Ze komen uit het stukje waar wij de MTB’ers kunnen horen en zien aankomen, slaan de lus waar wij staan over, maar willen de track weer oppakken na deze lus. Als ik dat zie besluit ik toch maar even te roepen dat dit toch wel een beetje gevaarlijk is. Ze gaan dan toch maar gewoon langs het zandpad over het fietspad verder.
En dan hebben we ook nog een stel Vlaamse dames die aan de wandel zijn. Zij lopen niet over de singletrack, maar een van hen besluit er wel even een sanitaire stop te maken. Heel bijzonder. Gelukkig komt er op dat moment niemand aan fietsen, maar tegen de richting in loopt ze zo het pad op en gaat daar even ergens zitten. Ze is wel snel, moet ik haar nageven, maar ik stond er wel even van te kijken.
Tussen deze aparte dingen door krijgen we de gebruikelijke leuke reacties dat we er zitten. Er wordt regelmatig gevraagd of het voor de krant is of voor de promotie van de MTB routes? Nee, dames en heren, dit doen wij voor onze lol. Wij vinden het leuk om te doen. Fotografie is onze hobby. En als jullie besluiten dat je de foto’s wel wilt bestellen, is dat leuk meegenomen, want dan kunnen we af en toe misschien eens een nieuwe strap kopen of een lensfilter of iets anders voor dit toffe tijdverdrijf.
Dick Timmerman van Team Eurol stopt zelfs nog even voor een kort praatje. Hij krijgt een paar extra plaatjes op FB en een ereplaatsje bovenaan deze blog. Wie weet kunnen we Team Eurol nog vastleggen tijdens een cross of iets dergelijks in het najaar. De laatste keer kon ik niet, maar wie weet in de toekomst wel.
Buienradar geeft aan dat er buien aankomen zo tegen 12 uur. We besluiten dus rond 11.30 te stoppen en de spullen te verzamelen. In de praktijk betekent dit dat we nog even die laatste MTB’er vastleggen en dan… oh nou ja, deze dan ook nog en dan… oh daar is er nog eentje, nou die dan ook nog… en dan pas echt onze spullen verzamelen en richting de auto lopen.
Als we in de auto zitten, letterlijk als we de deur dicht hebben en van ons parkeerplekje zijn weggereden, vallen er regendruppels op de autoruiten. Als dat geen goede timing is weet ik het ook niet meer. 😉
Eenmaal thuis gaan we snel aan het bewerken. Jeannette had een paar keer een weigerende camera (oh ooooh) en wel erg weinig foto’s voor ons doen. Ik had natuurlijk met mijn elektronische shutter geschoten en kon dus 20 frames per seconde maken. Dat levert altijd wat meer foto’s op dan de bedoeling is, maar verder zit ik wel aardig rond mijn standaard aantal foto’s. Ik houd er 233 over. Dat is niet gek. Nu heb ik alleen wel met auto-iso geoefend en dat levert wel wat meer bewerkingstijd op. De belichting is hierdoor voor iedere foto anders. Dit gaan we niet weer doen, kan ik je vertellen.
Al met al was het wel weer een geslaagde ochtend plaatjes schieten. Mocht je nieuwsgierig zijn naar de foto’s en/of zelf gefietst hebben op deze route, dan kan je even een kijkje nemen op https://www.oypo.nl/D706B43123D83E37 voor zowel de foto’s van Jeannette als die van mij. En als je nou toevallig van iemand weet dat hij/zij vanmorgen op de route Vorden op de fiets zat, ga dan even naar de 2 albums op https://www.facebook.com/picturesbyus.nl/photos/?ref=page_internal om te kijken of je ze daar kunt taggen. En dan zeg ik: tot de volgende keer!
