Over een programma op de sportschool dat “Back on Track” heet, over zwangerschapskilo’s die zo waarschijnlijk niet meer genoemd mogen worden als je jongste kind 4 jaar is en over poging 633 die nu hopelijk wel gaat slagen.
Zwangerschapskilo’s
Nu Tyler 4 jaar is kan ik het extra gewicht dat ik met me meezeul niet echt meer weg schrijven onder de noemer “zwangerschapskilo’s”. Het zijn wel de kilo’s die ik tijdens de zwangerschap ben aangekomen, maar uiteindelijk is het natuurlijk zo dat ik tussen de zwangerschappen van beide kinderen gewoon 70kg woog. Na de zwangerschap van Hailey ben ik weer fanatiek gaan squashen en zat ik met een maandje of 10 onder het gewicht van voor de zwangerschap. Om verschillende redenen is me dit nu nog niet gelukt en zijn die 25 kilo’s meer me een blok aan mijn been en mijn billen en mijn buik en… nou ja, je snapt wat ik bedoel.
Familiefoto’s
Een tijdje terug maakte Jeannette familiefoto’s van ons, omdat mijn vader ziek is. Hoewel ik ontzettend blij ben met die foto’s zie ik wel op ieder plaatje dat ik er niet op mijn mooist op sta, dat ik letterlijk niet lekker in mijn lijf zit. Op het moment dat ik met de eerste foto’s aan de slag ga om ze in te plakken, voel ik aan alle kanten: ,,Ik moet er nu echt serieus wat aan gaan doen. Niet meer die halfbakken pogingen, geen excuses meer, niet meer zelf aan het kloten om vervolgens weer op te geven, gewoon hulp zoeken en aan de bak.” Je zou kunnen zeggen dat het weer een soort van wake-up-call is geweest, die fotoshoot.
Back on Track
Als ik op een gegeven moment nog wat op Facebook aan het scrollen ben aan het eind van een lange dag, kom ik een post van de sportschool tegen. De sportschool heeft de hele Coronaperiode echt super aangepakt als je het mij vraagt. Ze zijn dagelijks filmpjes gaan versturen met thuistrainingen toen ze dicht moesten, ik kreeg een korting op mijn abonnement (iedereen natuurlijk) en je kon materialen lenen als je wilde. Op het moment dat ze weer wat mochten doen, buiten, werd dat opgepakt en werd binnen de sportschool op de 1.5m cultuur ingericht. Dus op het moment dat het kabinet zei dat ze open konden, was dit ook het geval. Nu kon ik alleen, bij gebrek aan oppas (mijn moeder zat in thuisquarantaine ivm mijn vader) alsnog niet gaan sporten. En die thuisoefeningen… Ja, die had ik na die eerste week al niet meer gedaan.
Hoe dan ook, ik kom bij het scrollen die post tegen. Het gaat over het “Back on Track programma”. 55 euro voor 15 weken. Eerst maar eens informatie opvragen middels een mailtje. In no-time (daar zijn ze ook goed in bij de sportschool waar ik sport trouwens) krijg ik een reactie op mijn vragen. Ik besluit een afspraak te maken en vraag mijn moeder of ze bij de kinderen kan zitten (inmiddels durft ze dat wel weer aan, bij mij thuis oppassen of af en toe de kinderen bij hen te laten spelen terwijl ik even boodschappen doe of zo). Zo zit ik dinsdag 28 juli voor mijn eerste afspraak met Anne in de sportschool om het traject te starten.
Pittig, maar haalbaar
Anne stelt allerlei vragen en noteert alles bij mijn gegevens. Ik moet op de weegschaal en we stellen een doel. Het traject is 15 weken. Aan het eind van die 15 weken is het doel dat de weegschaal 20 kilo lichter aan gaat geven dan deze 28 juli deed. Dus 10 november 2020 zou ik mijn doel bereikt moeten hebben. ,,Het is pittig, maar met hard werken wel haalbaar,” aldus Anne. Okay, zij heeft er verstand van en ik wil er zeker voor gaan, dus aan de bak dan maar.
Eten registreren en sportmomenten
De eerste week gaat het voornamelijk om het bewust worden van wat ik nou eigenlijk zoal eet. Het is de bedoeling dat ik naar 1500 calorieën op een dag ga en me daar de eerste week al wat aan probeer te houden. We kunnen dan volgende week bekijken wat ik zou kunnen vervangen in mijn huidige eetpatroon en wat wel goed gaat. Bovendien plannen we een moment begeleid sporten in, zodat Anne een trainingsschema voor me kan maken, waarbij ik 3x in de week (minimaal) ga sporten in de sportschool. Hoppa.
,,Wat denk je?” vraagt Anne aan het eind, ,,Heb je er zin in of zie je er tegenop?” Nou eigenlijk heb ik er wel een goed gevoel bij en ben ik blij dat ik nu met een stok achter de deur een nieuwe poging ga ondernemen. Het voelt voor alsnog alsof het dit keer wel gaat lukken.
