Vrijdagavond lijkt het er nog niet heel erg op dat ik zaterdagochtend de deur uit kan. Ik zou naar het cafe, maar stapte onder de douche vandaan en kreeg het maar niet warm. De thermometer geeft 39.4 aan, dus dat verklaart wel het een en ander. Toch maar even een coronatestje pakken, welke negatief blijkt te zijn. Dan hup het bed in, onder een warme deken. Gelukkig doet een nachtje slaap wonderen. Helemaal geweldig voel ik me niet, maar de koorts is weg. Gewoon om 9.15 Jeannette ophalen en door rijden naar Varsseveld dan maar en dan zien we het wel.
Waze probeert ons door de binnenlanden te sturen. Dit is vast de kortste route, maar Jeannette weet gelukkig de beter te rijden weg. Zo komen we ruim op tijd bij Van Raam (een van de sponsoren van het evenement dat we fotograferen) aan. We pakken ons momentje van glorie mee, door gewoon over de finish te rijden. Dit kan nu nog, aangezien het allemaal nog niet is afgesloten. Wel gaan we bij deze sponsor even informeren of de auto op de juiste plek staat en of we er dan halverwege de dag nog uit kunnen. We kunnen helaas namelijk maar tot een uurtje of 15.00 fotograferen vanwege andere verplichtingen. Er wordt ons heel aardig uitgelegd hoe het parcours er uit ziet en waar we de auto het beste neer kunnen zetten. We mogen zelfs onze flyers en kaartjes neer hangen waar we willen. Hoe meer publiciteit hoe beter, lijkt het. Fijn!
We zetten de auto maar even buiten de afzettingen van de te rijden route en gaan ons installeren voor het eerste onderdeel. De verbazing is groot als we constateren dat er nauwelijks publiek is. Dit is toch een evenement? Het enige dat er langs de weg staat lijkt familie of andere begeleiding te zijn van de deelnemers. Dit zijn er aan het eerste onderdeel slechts 6, dus dat levert niet heel veel publiek op. In verhouding zijn er meer fotografen dan bezoekers, denken we. Dan moeten wij maar een beetje mee juichen. Geen probleem. Ik stel me op bij de start/finish in de buurt en Jeannette zoekt een ander plekje op, zodat we allebei wat verschillende foto’s krijgen. En dan gaat het van start. In een half uur gaat dit groepje zo veel mogelijk rondes rijden. Dappere dodo’s mag ik ze wel noemen, want wat ziet dit er zwaar uit zeg!
Na dit half uurtje is er even tijd voor een kopje koffie, want de volgende groep rijdt een iets langer parcours. Hiervoor moet er natuurlijk het een en ander omgebouwd worden. Het kost wat moeite om de koffie te vinden. We zien wel mensen met papieren bekers, dus het zou ergens verkrijgbaar moeten zijn, maar waar? Als we de zoektocht eigenlijk al hebben opgegeven en naar onze plekjes willen gaan voor het volgende onderdeel, zien we mensen uit de fabriekshal komen met die witte papieren bekertjes. Laten we daar dan toch nog maar eens gaan kijken. Ja hoor, daar staat een klein kraampje met voor ieder wat wils. Nou, met een lekker bakkie koffie naar onze plekjes. Hoppa. Jeannette gaat naar een plekje wat verderop op de route, want daar heeft ze een groene achtergrond gespot. Ik blijf bij start en finish.
Deze groep (Duo-, Rolstoel- en Driewielig Fietsen) ziet er heel anders uit dan de vorige groep. Dat levert uiteraard andere plaatjes op. Ze gaan wel gelijk een stuk harder, dus moeten we even iets andere fotografie-skills uit de kast trekken. Ik ga zelfs maar eens op de grond zitten voor een extra laag standpunt. Voordeel is dat ze zo vaak langs komen, dat het niet zo erg is als je ze een keer of 5 niet helemaal lekker op de plaat krijgt. 😉 Het weer is ons overigens goed gezind. Vroeg in de ochtend hebben we wat miezer, maar verder is het de gehele tijd dat wij er zijn lekker droog.
Als deze race klaar is, is er een foodtruck geopend. De Aviko heeft patat gesponsord, waardoor je dus een gratis frietje kunt halen. Wat een mazzel! Niet gezond, wel heel erg lekker natuurlijk. Terwijl wij aan het smikkelen zijn van deze gefrituurde aardappels, is de prijsuitreiking van de eerste 2 onderdelen. Deze laten Jeannette en ik even aan ons voorbij gaan. Er zijn tenslotte voldoende fotografen aanwezig. Als we gegeten hebben, gaan we onze plekjes weer opzoeken voor het, voor ons, laatste onderdeel van vandaag: Handbike Criterium.
De handbikes die hier rijden was eigenlijk wat we hadden bedacht bij de term “Paracycling”. Weten wij veel dat die term veel meer inhoudt. Misschien hadden we ons er vooraf wat meer in kunnen verdiepen, maar nu weten we het ook. Waar we ons ook wel een beetje in hadden kunnen verdiepen was het deelnemersveld. 😉 Het valt ons gelijk op dat er een dame mee rijdt die alles behalve onder doet voor de heren. Ik ben de eerste die vind dat mannen en vrouwen dezelfde dingen kunnen, maar mannen zijn gemiddeld genomen nu eenmaal wel sterker. En als je ziet hoe dit werkt, dan komt het naast de techniek toch echt wel aan op armkracht. Dus dan zijn Jeannette en ik wel onder de indruk van deze powerhouse van een vrouw. Later blijkt dat dit paralympiër Margriet van den Broek is. Ah, okay, dat verklaart wel het een en ander.
Margriet van den Broek wordt uiteindelijk 2e voor zover wij op dat moment weten. En daar is voor ons het terugkijken van de foto’s voor nodig om het te kunnen zien. Het werkt alleen allemaal net even anders. Iets met licenties en categorieën etc. zo zie ik later op de dag op een site met uitslagen van die middag. Het fijne weet ik er ook niet van, maar wat ik wel weet is dat ik het wel een super toffe sport vind om vast te leggen. De sfeer op en om het parcours is echt heel gemoedelijk. Dat is ook wel iets waar menig sporter en supporter wat van kan leren. Ja, ik heb een mooie fotografie-zaterdag gehad. Jeannette en ik zijn het er over eens dat we dit wel vaker willen vastleggen. Even het programma in de gaten houden dus.
Ben je nou nieuwsgierig naar de foto’s? Kijk dan even op: https://www.oypo.nl/nl/0498f8f642bac265
En heb je Facebook? Dan kan je ook kijken op: https://www.facebook.com/picturesbyus.nl/photos/?ref=page_internal&tab=album Zie je hier bekenden? Tag ze dan vooral!
